- Ivar Aasen-tunet

Av Elias Blix

(Tone: Om Himmerig vi tale vil).

Ein Saknad saar eg heve røynt: 
Min Gud sitt Andlit heve løynt,

Eg einsam gjeng i Villa.

Kor er daa Livet audt og turt,

Naar du, min Gud, vil ganga burt!

Mitt Hjarta lid so illa,

Du eine kann det stilla!

Du stend i myrke Skuggar duld.

For millom oss mi Synd og Skuld

Som tette Sky seg sankar.

Der ser eg i eit Myrker ut,

Som fyller meg med Hjartasut.

Daa gruvar eg og ankar

I trøystelause Tankar.

Eg stirer ut i aude Rom

Og høyrer berre Toreljom

Og ville Stormar dura.

Eg er som vesle Fugl paa Kvist,

Som hev den trugne Maken mist

Og einsleg no maa kura

Og full av Saknad stura.

Eg er den arme Hjorten lik,

Som døyande av Torste skrik,

Men inkje finn ei Kjelda.

Eg er den ville Vandringsmann,

Som daude-trøytt ei finna kann

Ein Stad, der han kann tjelda,

Men maa i Villmark kvelda.

Som Vaktmann stundar etter Dag

Og teler trutt kvart Klokkeslag,

So stundar eg og gjæter.

Og Timar lida ein um Senn

Men upp fyr meg ei Ljoset renn.

Og Taara Augat væter

Dei lange, lange Næter.

Du Livsens Stjerna, Frelsar min!

Renn upp og klaara Syn og Sinn

Fyr Naadens Samanhenge.

Kor lenge skal i Syrgeskrud

Eg eine sitja, utan Gud,

Og Hugen staa i Stenge!

Aa Herre Gud, kor lenge!

Daa tindrad gjenom Taaresky

Fram fyr mi Syn ei Dagning ny.

Og medan Skuggar myrke

I lange Rader undan drog,

Det let: "Min Naade er deg nog!

Veikt er ditt eiget Yrke,

Eg vera vil din Styrke!"

Daa fekk eg Syn paa Jesum Krist,

Daa fann eg det, eg hadde mist,

Daa rann min Morgonrode.

No er mitt Liv som solklaar Dag,

No ser eg Herrens Andlitslag

I Kjærleik og i Naade

Og gløymer all min Vaade.

Red. merk.: I Nokre Salmar II står salmen under overskrifta "Saknad".