Aat "Ein Bondestudent" - Ivar Aasen-tunet

Eg vart glad, daa eg saag, at Uppropet mit hadde den ynskjelege Verknad: aa setja ein Kvekk i Bondestudentarne; men eg vart fjetra daa eg saag, korleids det vart mottekje. Kvasst tok eg i, det er sannt, eg gjekk beint paa Saki, men eg hadde ikkje venta aa faa noko att, som var skrivet paa den Maaten, som det Tilsvaret, Ein Bondestudent var so venleg og gjeva meg i siste Nummer. Eg hadde Von um ei ædrug Utgreiding um sjølve Saki og ikkje noko so uvedkommende og personlegt som det. Vidare parlamentarisk var det helder ikkje.

Eg hev vorte fraaraadd aa svara paa eit slikt Stykkje. Men for at han ikkje skal gilda seg altfor mykje i sin Sjølvvyrdnad, han, som er av dei, som er Saltet i alt det som høyrer til Framstig , skal eg faa Lov til aa segja eit Par Ord. Eg trudde, at eg skulde faa sjaa eit Innlegg til Bate for Bondestudenten, men fekk i Staden ei Nedrakking av Bystudenten. Kvat kjem det Saki ved? Fordi Bystudenten jamnaste er likesæl med det norske Maalet, hev difor Bondestudenten Brev paa aa vera det? Bondestudenten er uppalen i det, hev difor betre Høve til aa vera sann Maalmann enn han, som hev fengje Danskesvipen i seg fraa han vart fødd. Eg sagde og segjer enno, at Bondestudentarne er dei, me skulle kunna setja vaar største Lit til i Maalsaki, at me kravde mest av dei, fordi dei i so Maate hadde ein betre Arv fraa Far og Mor. Eg hev ikkje forsvara Bystudenten, det forstend kvar som hev lese Stykkje mitt, so eg synest det var utrengd aa meida dette uppatt, soleids som Ein Bondestudent hev gjort.

Det tok meg og hev alltid undra meg, at dei fatike av Bondestudentarne og dei, som hev verst for aa greida seg her inne, stødt var dei beste og hadde flest Interessur, og det enndaa dei hadde mykje vondt aa strida med. Men dei som hadde god Raad av Bondestudentarne og hadde Tid, dei sette ei Æra i aa likna Bystudenten i aa vera fine og i aa vanvyrda og vera likesæl med det heimelege Maalet. Aat desse var det iser Uppmaningi var skrive.

Det skulde gleda meg, um eg hadde tekje i Mist i dette Stykkje, men eg er for viss i mi Sak til dess.

Det undrar meg, at Ein Bondestudent vil koma og fortelja meg det, at alle Bonde studentar kannmaalet, det tyder paa, at han ikkje hev stor Kjennskapen til det, han skriv um. Var det slik, so var alt godt og væl. Aa nei, det er nok svikne Voner det.

Eg trur eg torer segja, at Mesteluten av dei ikkjekann Maalet, i allfall ikkje dei, som hev gjenge paa Skule her i Hovudstaden i lengre Tid. Skriva det, vil eg no ikkje tala um; det er berre nokre faae utvalde som kann det. Ein Bondestudent set yver Stykkje sitt: Upp Bystudentar ! Fyrr enn Bondestudenten hev Rett til aa koma med Upprop til Bystudentarne um Maalsaki, fær han fyrst sjølv foregaa med et godt Eksempel, som dei segjer.

Eg trur gjerne, at den Bondestudent, som hev skrive det elskverdige Tilsvaret aat meg i fyrre Nr. er ein god Maalmann; men han fær tola, at ein segjer eit vælmeint Ord aat dei, som ikkje er det. Meiningi med mitt Upprop var fyrst aa vekkjaBondestudenten og sidan mana han upp til aa vera meir med, verka paa Bystudenten og dei andre, som treng aa arbeida saman med han i god og broderleg Aand. Men daa fær han ikkje vera so sær, at han ikkje vil høyra Sanningi.

Eg hadde etterpaa tenkt paa aa skriva eit Stykkje um, at me skulde slaa os ihop i eit Samlag og verka saman til noko godt, so me kunde leita fram alle dei, som kunde gjera meir for Maalsaki, men som av ein elder annan Grunn gjøymer seg undan. Det hadde vore betre um Innsendaren hadde skrivi noko um,korleis me paa beste Maaten kunde gjera ei Umbot i det noverande Tilstandet, enn aa hundlaata Bystudentarne; for trur han det hjelp noko, so tek han i Mist.

Ein Bystudent .