[Tidender.] Fædrelandet No. 78 - Ivar Aasen-tunet

ser svært surt paa oss for, at me var so glade yver Ministeriet Sverdrup. Bladet trykkjer fyrst av ein Bolk av det me sagde i fyrste Stykket av Numer 26. Etterpaa trykkjer so Bladet av det Bruun hev sagt um Riksretten og so inkje mindre enn sju Bibelspraak, som det no trur skal tyna Gleda vaar. Det som Bruun hev sagt, det tykkjer vist Fædrl. er det vigtugaste, daa det stend med store feite Bokstavar; Bibelspraaki derimot stend med vanlegt Redaksjonstrykk. Me kann ellest fortelja Fædrel., at me kjende baade til det, som Bruun hev skrivet um Riksretten og desse Bibelspraaki, daa me skreiv um det nye Ministeriet, so Bladet for den Skuld kunna spart Papir aa Svorte for aa minna oss um det. Meiningen av dei Delarne kunna hindra oss fraa aa vera glade. Me trur, at Bruun er ein av Noregs beste Menn; men at han kann taka imist han som alle andre, og me hev aldri kunnat semja med honom i det han skreiv um Riksretten. Ellest trudde me, at den politiske Teologen Fædrelandetskulde vera nokot so nær den siste, som skulde kunna lera oss den rette Tydingi av Bibelen. Hans teologiske Skriving hev i det siste synt seg altfor litet lagleg til aa fange Visdom av ^_ for vitugt Folk daa. Aa nemna upp desse Bibelspraaki, som Fædrelandet trur skal vera so tynande for Fedrah.og Vinstre, det skal me inkje innlata oss paa. Helder inkje skal me innlata oss paa aa visa, kor vrangsynt Fædrelandeter, naar det vil bruka Bibelen til aa slaa Vinstre med. Me hev altid haldet oss fraa aa draga Guds Ord inn i Vetostriden og andre reint verdslege Spursmaal, og me hev tenkt aa gjera likeeins i Framtidi og. Derimot skal me svara Bladet, naar det spyr, kvifor me vart so glade og kvifor me takkad Gud, daa Sverdrup vart Ministar. Me vart glade for, at Selmer og Vanstyret hans fekk sin retferduge Dom og, at denne retferduge Domen verkad slik, at me no hev fenget Menn i Kongens Raad, som vil hevda Landsens Lov og arbeida for Landsens Framgang. Me er og, som me fyrr hev sagt, glade i den Voni, at kvar Mann heretter skal faa nytta sine Evner til Noregs Framgang og Noregs Ære. Naar Bladet til Slutten med ei heilag Mine spyr:

Hvad, om en Røver vilde takke Gud naar hans lumskelig anlagte Plan endelig var lykkets ,

so skal me svara Fædrelandet, at det skulde agta seg for aa koma med slikt. Folk minnest endaa Byrselaasi og Kartetsjarne. At Fædrel. liknar Vinstre saman med Røvarar, det lyt ein tilgjeva, det som so mangt annat av det, som Bladet hev komet med i det siste, daa myket av det Vaaset tyder paa, at det inkje toler Varmen.

Me hev inkje øydt myket Svorte paa Fædrelandet i det siste, og me kjem snaudt nokk til aa gjera det so snart. Det lyt iminsto vera nokot Vit i det, som ein bryr seg med aa svara paa.

Me hev paa ein annan Stad i dette No. av Fedrah. synt Folk, at Fædrl. endaa inkje hev lert aa skjilja millom Høgre og Vinstre.