Ei Livssaga.
(Av Stefan Frich)
Eg gjekk der so hugsaar,
so tung i Sinn.
Eg kjende meg veik,
ei Vener meg studde,
og Vonerne sveik,
for ingen meg trudde.
Daa var det, ho saag meg i
Augat inn.
Det eldad min Hug, og fram
eg gjekk.
Og Livet laag blankt;
det skjein uppaa Heia.
Det var inkje langt;
ho synte meg Leia.
For Tru paa meg sjølv av
henne eg fekk.
Daa kom det ei Skjy, og
alt vart svart.
Ho heldt inkje ho,
det Augat lovad;
ho fekk rikare Bod;
for ring vart mi Stova.
Eg litte paa Gud, at han
tok meg snart.
Eg fann eit Maal i ein
høgare Heim.
Det glimtar paa Jord
fraa eit større Slott,
der Tru og Ord
er til annat enn Spott.
Og Ljosstraalen brytest i
Regnbogeeim.
Stefan Frich.
Publisert
